یعقوب مهرنهاد؛ صدایی که خاموش نشد، نوری که در تاریکی بلوچستان روشن ماند.

برمش/ بلوچستان سرزمین قصه‌های ناگفته است؛ سرزمینی که قهرمانانش در سکوت پرورش می‌یابند و در سایه‌های بی‌عدالتی جان می‌سپارند. اما گاهی، در دل همین ظلمت، کسی ظهور می‌کند که با «کلمه» به جنگ تاریکی می رود. کسی که اسلحه‌اش نه گلوله، بلکه «قلم» است. یکی از آن ستارگان خاموش‌نشدنی، “یعقوب مهرنهاد” بود.

او نه فرمانده بود، نه سیاست‌مدار. او عاشقی بود که به عشق بلوچستان می‌نوشت. برای ملتش، برای سرزمینش. وبلاگش تریبونی بود برای فریاد بی‌صدای ملت بلوچ‌ و پرچم بلوچستان بر صفحه‌اش چون نوری در دل تاریکی می‌درخشید. اما همین صدا، همین پرچم، خار در چشم حکومتی شد که از حقیقت می‌ترسد.

رژیم جمهوری اسلامی ایران با ناتوانی در خاموش‌کردن این صدا، چاره را در شکستن قلمش دید. یعقوب را گرفتند، شکنجه کردند، در دادگاهی نمایشی متهمش کردند به محاربه، تنها به جرمِ نوشتن و سحرگاه ۱۴ مرداد ۱۳۸۷، صدای قلمش را در زندان زاهدان خفه کردند.

اما نمی‌دانستند که صداها نمی‌میرند. نمی‌دانستند که از هر واژه‌ای که یعقوب نوشت، هزار صدا خواهد رویید. یعقوب اعدام شد، اما ندای آزادی و عدالت او هنوز از کوه‌های بلوچستان طنین‌انداز است.

یاد یعقوب مهرنهاد، این فرزند جاودان بلوچستان، تا ابد زنده است. راهش ادامه دارد، و قلم‌های بسیاری اکنون جای او را گرفته‌اند.

«راه را رفته‌ای یعقوب؛ ما ادامه‌اش می‌دهیم.»

#برمش_صدای_زنان_بلوچستان

Bramsh-Balochistan woman’s voice

تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:

وبسایت برمش :
www.Bramsh.org
Instagram:
https://www.instagram.com/bramsh_org
Telegram:
https://t.me/bramshbalochistan