درد و غم بلوچستان همراه با “حوا” در سایه بی توجهی مسئولان بزرگ می شوند

برمش/ در ۲۸ تیرماه ۹۸ بود که “حوا رئیسی” کودک ۱۰ ساله اهل روستای مولاآباد کشاری از توابع بخش پیشین شهرستان راسک به همراه خواهر خود آسیه برای برداشت آب و شستن ظروف به پایین دست سد پیشین رفت و مورد حمله گاندو (تمساح پوزه کوتاه) قرار گرفت.

حوا خاطرات آن لحظات را اینگونه تعریف می کند که هنگام لباس شستن در  کنار رودخونه، تمساح دستش را گرفت تا او را با خودش به داخل آب ببرد و اگر شجاعت خواهرش “آسیه” نبود و موهای حوا را نچسبیده بود، تمساح حوا را برده بود! آسیه حوا را نجات داد ولی دست راست حوا از بازو جدا شد و بر اثر شدت جراحات وارده، او دست خود را از دست داد.

حوا نه اولین و نه آخرین قربانی محرومیت و فقر تحمیلی در این منطقه است؛

استان سیستان و بلوچستان فقط یک تصویر جغرافیایی روی نقشه ایران نیست، بلکه یکی از استان های کشور است که غریب افتاده و در پی بی‌مهری مسئولین بی کفایت نفسی برای مردمش نمانده است.

مشکلات اقلیم بلوچستان که روزی آن را انبار غلات ایران می‌گفتند، در یک یا دو مورد خلاصه نمی‌شود و می‌توان این استان را تابلویی کامل از فقر و محرومیت تحمیل شده از سوی حکومت های مرکزی ایران دانست.

#برمش_صدای_زنان_بلوچستان

تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:

وبسایت برمش :
www.Bramsh.org
Instagram:
https://www.instagram.com/bramsh_org
Telegram:
https://t.me/bramshbalochistan