چوبه دار برای ده زن بهایی که بین «اسلام و اعدام» طناب دار را بوسیدند

برمش/ چهل سال پیش در چنین روزهایی در شیراز ده زن بهایی توسط رژیم جمهوری اسلامی ایران به دار آویخته شدند.

هویت این زنان ثریا آستیانی” عزت جانمیری، ناهید معین، زهره نوبخت، مونا محمودنژاد، نسیم اشرفیان، طاهره ارجمند، سهیلا سجادی، شیرین دخت سنایی، افروز رحمانی و سن آنان بین ۱۷ تا ۵۷ سال عنوان شده است.

رژیم جمهوری اسلامی ایران از همان ابتدای بر روی کار آمدن نشان داد که جامعه را به دو دسته خودی و غیر خودی تقسیم می کند و جامعه بهایی و به طور خاص زنان این گروه که در چهارچوب مذهبیِ شیعیسم جمهوری اسلامی نمی گنجند، از غیر خودی ترین های رژیم جمهوری اسلامی ایران محسوب می شوند.

گفتنی است زنان اعدام‌شده در روزهای متفاوتی از پاییز سال ۱۳۶۱ و اکثراً در منازل شخصی خود بازداشت شده بودند.

مأموران سپاه ابتدا زن‌های بازداشت‌شده را به بازداشتگاه سپاه منتقل کردند. این بازداشتگاه اکنون متعلق به وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی و مشهور به «پلاک ۱۰۰» است.

بهائیانی که همزمان با این زنان در بازداشت به سر می‌بردند، بازجویی و شکنجه‌های آن زمان را «طولانی‌ و بسیار شدید» توصیف کرده‌اند.
پس از گذشت ۴۵ روز از بازداشت آخرین زن، آن‌ها به زندان عادل‌آباد منتقل شدند و تا زمان اعدام در این مکان نگهداری شدند.

سرانجام این زنان بهائی که در برابر سؤال «اسلام یا اعدام»، اسلام را انتخاب نکرده بودند و بر دیانت بهایی خود اصرار ورزیده بودند، در میدان چوگان شهر شیراز به دار آویخته شدند.

#برمش_صدای_زنان_بلوچستان

Bramsh-Balochistan woman’s voice

تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:

وبسایت برمش :
www.Bramsh.org
Instagram:
https://www.instagram.com/bramsh_org
Telegram:
https://t.me/bramshbalochistan