نگاهی به بازداشت‌های فله‌ای، بی‌شناسنامه‌بودن و خشونت سیستماتیک علیه کودکان بلوچ
برمش/ در ایران، کودک‌بودن باید به‌معنای بازی، آموزش، امنیت و مهر باشد؛ اما در بلوچستان، کودک‌بودن خود به جرم بدل شده است. این روزها، صالح بهرامزهی، نوجوان ۱۶ ساله بلوچ اهل نصیرآباد، تنها یکی از قربانیان سیاست سرکوب بی‌ضابطه‌ای‌ست که کودکان را بدون اتهام مشخص، بدون دسترسی به وکیل و در سکوت کامل خبری به بازداشتگاه‌های امنیتی می‌برد. صالح، اکنون بیش از سه هفته است که در بازداشت اطلاعات سپاه در راسک، بی‌اطلاع از وضعیت آینده خود و دور از خانواده، روزها را در بی‌خبری و هراس سپری می‌کند.
طی ماه‌های گذشته، موارد متعدد بازداشت کودکان بلوچ به ثبت رسیده است؛ برخی همراه با ضرب‌وشتم در خیابان، برخی نیمه‌شب در خانه‌هایشان و حتی برخی در راه مدرسه. در جامعه‌ای که کودکان بی‌صدا قربانی می‌شوند، این پرسش بنیادین پیش می‌آید که آیا نهادهای مسئول، اصلاً کودکی را به رسمیت می‌شناسند؟
یکی از دلایل اصلی بسیاری از بازداشت‌ها و حذف سیستماتیک کودکان بلوچ، بی‌شناسنامه‌بودن آنان است. هزاران کودک در بلوچستان به دلیل تبعیض‌های موجود و بی‌توجهی نهادهایی مانند ثبت احوال، هیچ مدرک هویتی ندارند. این کودکان نه حق تحصیل دارند، نه بیمه، نه دسترسی به درمان و نه حتی امکان سفر یا دریافت کمک‌های اجتماعی. در واقع، این کودکان برای قانون وجود ندارند، اما برای سرکوب، بلافاصله شناسایی می‌شوند.
کودکانی که بازداشت می‌شوند، نه تنها از حقوق اولیه‌شان محروم‌اند، بلکه به‌دلیل شکنجه‌های روانی و جسمی، با آسیب‌های جدی و بلندمدت روانی روبه‌رو می‌شوند. این آسیب‌ها شامل اختلال اضطراب پس از بازداشت (PTSD)، خواب‌های ترسناک، بی‌اعتمادی کامل به نهادها و بزرگ‌ترها، افت تحصیلی، ترک مدرسه، پرخاشگری، افسردگی یا سکوت‌های مرگ‌بار است. تحقیقات نشان می‌دهد که حتی یک شب بازداشت برای یک نوجوان، ممکن است تبعاتی جبران‌ناپذیر بر روان او برجای بگذارد. در مورد کودکان بلوچ، این بازداشت‌ها نه اتفاقی، که بخشی از سیاست ارعاب جمعی هستند.
کودکان بلوچ نه‌فقط از آموزش با کیفیت، تغذیه مناسب، بهداشت و تفریح محروم‌اند، بلکه در جامعه‌ای بزرگ می‌شوند که به آن‌ها آموخته شده است: تو «کم‌ارزش‌تر» هستی، تو «متهم» زاده شده‌ای، و تو نباید رؤیا داشته باشی. در چنین شرایطی، نتیجه روشن است؛ نسلی با عزت‌نفسِ سرکوب‌شده، پتانسیل ازدست‌رفته و خشم فروخورده. این دقیقاً همان چیزی‌ست که حکومت می‌خواهد: نسلی خنثی، مطیع یا سرکوب‌شده.
بازداشت کودکان، نقض صریح و فاحش کنوانسیون حقوق کودک و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است. جمهوری اسلامی با امضای این کنوانسیون‌ها متعهد شده که از بازداشت، شکنجه، تبعیض و آزار کودکان جلوگیری کند اما در عمل، نه‌تنها این تعهدات رعایت نمی‌شود، بلکه به‌طور سیستماتیک نقض می‌گردد.
ما از نهادهای بین‌المللی، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور ایران، یونیسف و مدافعان حقوق بشر می‌خواهیم که به وضعیت کودکان بلوچ ـ به‌ویژه بازداشت‌شدگان بی‌دفاع ـ واکنشی فوری و قاطع نشان دهند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
وبسایت برمش :
www.Bramsh.org
Instagram:
https://www.instagram.com/bramsh_org
Telegram:
https://t.me/bramshbalochistan