اول مهر و جای خالی کودکانی که توسط رژیم جمهوری اسلامی ایران کشته شدند
برمش/ امروز اول مهر است، روزی که صدای زنگ مدرسه باید در کوچه‌ها و خیابان‌ها طنین‌انداز شود، اما برای بسیاری از کودکان سرزمین‌مان، دیگر هیچ زنگی به صدا در نخواهد آمد.
کودکانی که با چشمان پر از امید به آینده، در «جمعه های خونین زاهدان و خاش» و خیزش «زن، زندگی، آزادی» توسط نیروهای رژیم جمهوری اسلامی ایران کشته شدند.
امسال، آن‌ها هم مثل سال‌های گذشته نمی‌توانند کیف مدرسه‌شان را بردارند و با شوق به سوی کلاس‌هایشان بدوند. دیگر دستان کوچکشان گچ و مداد نمی‌گیرند و دیگر چشم‌های معصومشان روی تخته‌ی کلاس‌ها برق نمی‌زند.
هر مهر، فصلی از آغاز و تلاش بود، اما این مهر، جای خالی‌شان، سنگینی درد و اندوهیست که بر دوشمان سنگینی می‌کند. نامشان و خاطره‌شان در دل‌هایمان حک شده است، اما این هیچ‌گاه جای آن لبخندها، آن دویدن‌ها و آن نگاه‌های پرشورشان به زندگی را نخواهد گرفت.
سدیس کشانی، ۱۴ ساله/ جابر شیروزهی، ۱۲ ساله/ هستی نارویی، ۷ ساله/ علی براهویی، ۱۴ ساله/ محمد رخشانی، ۱۲ ساله/ جواد پوشه، ۱۳ ساله/ عادل کوچکزایی، ۱۴ ساله/ امید سارانی، ۱۳ ساله/ دانیال شه بخش، ۱۱ ساله
یادشان همیشه با ماست، هر روز، هر مهر، هر مدرسه‌ای که بی‌حضور آن‌ها باز می‌شود.
«نه می بخشیم، نه فراموش می کنیم»
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
ترس رژیم جمهوری اسلامی ایران از مبارزات ملت بلوچ به رهبری زنان
برمش/ قتل ژینا (مهسا) امینی سرآغاز خیزش «زن، زندگی، آزادی» بود و منجر به اعتراضات گسترده ای در ایران بر علیه حکومت گردید. دومین سالگرد او اما در سکوت کامل سپری شد، نه خبری از مردم انقلابی بود و نه حتی نیروهای فشار و سرکوب.
در بلوچستان اما حال و هوا به گونه ای دیگر است، دو سال پس از جمعه های خونین زاهدان و خاش، همچنان در بلوچستان حکومت نظامی و جنگ است.
با نزدیک شدن به سالگرد جمعه خونین زاهدان و خاش، رژیم جمهوری اسلامی ایران با افزایش اعدام ها، کشتار مردم توسط افراد مسلح ناشناس، کشتار سوختبران و بازداشت شهروندان عادی برای ملت دادخواه بلوچ خط و نشان می کشد.
یکی از دلایل این سرکوب را می توان «ترس» رژیم جمهوری اسلامی ایران دانست. حکومت ایران با رصد اتفاقاتی که در منطقه و جهان می افتد، اکنون خود را در برابر ملتی آگاه و بیدار می بیند که دادخواه خون عزیزان خویش است. ملتی که مبارزاتی خستگی ناپذیر خصوصا توسط صدها زن مبارز بلوچ در دو سوی مرز بلوچستان آغاز کرده و تا رسیدن به مقصد از پای نخواهند نشست.
این زنان انعکاس صدای رسای ملت بلوچ هستند که فریاد دادخواهی و عدالت خواهی خویش را به گوش جهانیان رسانده اند.
این آگاهی در میان زنان بلوچ منجر به ایجاد رعب و هراس در دل سردمداران رژیم ایران شده و جهت خاموش کردن صدای آزادی خواهی و حق طلبی در آستانه دومین سالگرد جمعه خونین زاهدان و خاش اقدام به سرکوب گسترده ملت بلوچ می کند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
کارنامه ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری که به انتها نرسید
برمش/ روز دوشنبه ٣١ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، ابراهیم رئیسی، به همراه هیئت همراهش بر اثر سقوط بالگرد جان خود را از دست داد و نه تنها به انتخابات برای دور دوم ریاست جمهوری نرسید بلکه دور اول را هم نتوانست به پایان برساند.
در دوران ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی، تجاوز به «ماهو بلوچ» توسط سرهنگ کوچکزایی رخ داد و مسئولین رژیم جمهوری اسلامی ایران به جای مجازات فرد زانی، در ابتدا موضوع را انکار کرده و سپس معترضان بلوچ را که در مقابل کلانتری ۱۶ زاهدان تجمع کرده بودند را به گلوله بست که دستکم صد نفر کشته و بیش از سیصد نفر زخمی شدند.
دو هفته بعد از آن نیز در خاش دادخواهان بلوچ را به گلوله بست که بر اثر آن دستکم سیزده نفر کشته و تعداد زیادی مجروح شدند.
این اتفاقات در بلوچستان همزمان بود با خیزش «زن، زندگی، آزادی» در ایران که بر اثر قتل حکومتی ژینا امینی در بازداشت گشت ارشاد رخ داده بود و مردم بر علیه سیاست حجاب اجباری و آزادی به خیابان آمده بودند.
در کارنامه رئیسی، حضور پررنگ گشت ارشاد و سرکوب زنان و نقض حقوق اولیه آنان به همراه بازداشتهای گسترده، شکنجه، تجاوز و حتی به قتل رساندن زنان معترض به چشم می آید.
بسیاری از زنان و دختران معترض توسط شلیک مستقیم نیروهای سرکوبگر ابراهیم رئیسی معلول شده یا بینایی خود را از دست دادند.
در طی جمعه های اعتراضی نیز تعداد زیادی از زنان و دختران بلوچ بازداشت و شکنجه شدند و به بسیاری از آنان تجاوز و از آنان اعترافات اجباری گرفته شد.
در دوره ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی، ایران با موجی از مسمومیت‌های مرموزی که دختران دانش‌آموز را هدف قرار داده بود، مواجه شد. در این حوادث بیش از ۱۲۰۰ دانش‌آموز در بیش از ۹۱ مدرسه در ۲۰ استان مختلف مسموم شدند.
دولت رئیسی در ابتدا این حوادث را کم‌اهمیت جلوه داد و بسیاری از موارد را به استرس و اضطراب نسبت داد. با این حال، با ادامه یافتن این حوادث، رئیسی یک کارگروه شامل نهادهای امنیتی و بهداشتی برای بررسی مسمومیت‌ها تشکیل داد ولی در عمل این کار گروه هیچ اقدام موثری انجام نداد و در بعضی از گزارشات دولتی انگشت اتهام را سمت کودکان گرفته و این مسمومیت ها را شیطنت های کودکانه توصیف کردند.
ابراهیم رئیسی در سیل بلوچستان نیز عملکرد ضعیفی نشان داد و در حالی که مردم بلوچ در سیلاب گرفتار بودند و اگر کمک های مردمی و به طور خاص حضور سوختبران نبود، برای تهیه مایحتاج زندگی خویش و غذای روزانه مانده بودند، تنها صندوق های رای را به دور افتاده ترین روستاهای بلوچستان رساند. انتخاباتی که با تحریم گسترده ملت بلوچ مواجه شد.
از سوی دیگر سیاست های نسل کشی که دولت رئیسی همچون اسلاف خود در بلوچستان در پیش گرفت، با کشتار سوختبران و اعدام های گسترده ادامه یافت که بر اثر آن زنان زیادی در نقاط مختلف بلوچستان بالاجبار سرپرست خانوار گردیدند. زنانی که به دلیل نبود شغل، درآمد و فقر تحمیل شده از سوی حاکمیت دچار مشکلات معیشتی فراوان گردیدند.
کودکان در این خانواده ها مجبور به ترک تحصیل و روی آوردن به مشاغل کاذب تحت عنوان کودکان کار می شوند. کودکان کاری که تمام رویاهای کودکی خویش را در سیاست های ضد بلوچ رژیم‌جمهوری اسلامی ایران و افرادی همچون “ابراهیم رئیسی” از دست دادند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
