بیانیه سازمان برمش به مناسبت سومین سالگرد کشتار جمعه های خونین زاهدان و خاش
برمش/ از ماهو بلوچ و جمعه های خونین زاهدان و خاش تا خان بی‌بی بامری و لالی بامری در کشتار گونیچ، بلوچستان آوردگاه زنان شجاعی است که با دستانی خالی در برابر رژیم تا بن دندان مسلح جمهوری اسلامی ایران ایستادند و گامی پس نکشیدند.
سه سال از به خاک و خون کشیدن ملت بلوچ در جمعه های خونین زاهدان و خاش می گذرد و نه تنها از درد و رنج این مصیبت جانکاه کم نشده، بلکه با کشتارهای بی ضابطه نیروهای جمهوری اسلامی ایران هر روز خاک بلوچستان با خون فرزندانش گلگونتر شده است.
هنوز اشک چشم مادران هستی نارویی، اقبال نایب زهی، امید صفرزهی، یاسر بهادرزهی و محسن محمدپور خشک نشده بود که یوسف شهلی‌بر کودک پنج ساله بلوچ با تیراندازی مستقیم نیروهای امنیتی رژیم به آسمان پرکشید.
گرچه عبدالماجد علیزهی پس از به شهادت رسیدن پدرش در جمعه خونین زاهدان چشم به جهان گشود، اما “مریم شهلی بر” بر اثر تیراندازی نیروهای یگان تکاوری و “ریحانه بامری” بر اثر ضربات لگد نیروهای نظامی، کودکان خویش را پیش از به دنیا آمدن از دست دادند و این غم را تا به ابد بر دوش خواهند کشید.
همچون ماهو بلوچ که اسیر آتش شهوت “سرهنگ کوچکزایی” شد، “سمیه محمودی‌نژاد”نیز قربانی استوار یکم “عمار آسیان” شد که پس از تن ندادن به خواسته نامشروع وی، با شش گلوله در برابر دیدگان‌کودک هشت ساله‌اش کشته شد.
حسنیه کلکلی نیز، همانند هستی، زلیخا و زربی‌بی که بی‌گناه در خون خویش غلطیدند، قربانی جنون آدم‌کشی نیروهای رژیم جمهوری اسلامی ایران شد.
آنها نه سلاحی به دست داشتند و نه تهدیدی بودند. هستی، زلیخا و زربی‌بی در جمعه خونین زاهدان برای اقامه نماز رفتند و حسنیه معلمی بود که با قطره قطره وجود خویش به رویای کودکان جان می بخشید.
همانطور که “خدانور” به دلیل عدم رسیدگی پزشکی آسمانی شد، “مریم آسکانی” نیز بر اثر خطای پزشکی جان خود را از دست داد و زنان مجروح حادثه گونیچ از ترس بازداشت و زندان درد را به جان خریدند و یا به بیمارستان نرفتند و یا به شهرهای دیگر برای مداوا رجوع کردند.
سومین سالگرد جمعه های خونین زاهدان و خاش است، جنایتی که آمران و عاملان آن هیچگاه مجازات نشدند. در این مدت نه تنها قلب و روح ملت بلوچ به آرامش نرسیده، بلکه جمهوری اسلامی ایران هر روز با کشتاری جدید، اعدام شهروندان بلوچ، کشتار سوختبران و هزاران مصیبت دیگر بر زخم ملت بلوچ نمک می پاشد.
اما بلوچستان سرزمین شیرزنانی است که از مبارزه خسته نمی شوند و برای آزادی و رهایی خویش و نسل های آینده، از آرمان های خویش کوتاه نمی آیند. زنان بلوچ همصدا با صنوبر دادخواه خون شهدای جمعه های خونین زاهدان و خاش هستند و هیچگاه این جنایت و کشتار را به وادی فراموشی نمی سپارند.
سه سال است که قلب بلوچستان پاره پاره گشته است و برای فرزندانش خون می گرید، اما همین قلب با امید داخواهی می تپد و آن چشمان اشکبار در انتظار دیدن محاکمه و مجازات آمران و عاملان کشتار شهروندان بلوچ است.
در سومین سالگرد جمعه های خونین زاهدان و خاش یاد بیش از صد شهید که با تیراندازی مستقیم نیروهای رژیم جمهوری اسلامی ایران در خون خویش غلطیدند را گرامی می داریم و اعلام می کنیم از دادخواهی خون شهدای خویش قدمی به عقب برنداشته ایم و مسیر بازپس گیری خون شهدا مسیری بی بازگشت است.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
وبسایت برمش :
www.Bramsh.org
Instagram:
https://www.instagram.com/bramsh_org
Telegram:
https://t.me/bramshbalochistan
