ادامه مبارزه علیه ناپدید سازی قهری به رهبری بانوان بلوچ در روز جهانی “ناپدید شدگان”
برمش/ امروز ۳۰ آگوست ۲۰۲۴ مصادف با ۹ شهریور ماه ۱۴۰۳، روز جهانی “ناپدید شدگان” میباشد. این روز به سرنوشت کسانی اشاره دارد که در حکومتهای استبدادی، دیکتاتوری، جنگ، درگیریهای سیاسی و… یا دلایل نامعلوم ناپدید شدهاند و هدف آن افزایش آگاهی در مورد شمار ناپدیدشدههای اجباری در سراسر جهان میباشد که با توجه به شرایط سیاسی در بلوچستان، این وضعیت در این سرزمین به یک موضوع نگرانکننده برای ملت بلوچ تبدیل شده است.
در طی سالهای اخیر مبارزاتی به رهبری بانُکان از جمله “کریمه بلوچ” و “مهرنگ بلوچ” علیه ناپدیدسازی هزاران شهروند بلوچ که به طرق مختلف بازداشت و ناپدیدسازی قهری شدهاند، انجام شده است.
بدلیل عدم اجازه فعالیت “ان جی او”ها و سازمان های مستقل حقوق بشری در ایران و پاکستان و همچنین اداره بلوچستان بصورت امنیتی در دو سوی مرز توسط سلطهگران نمیتوان آمار دقیقی از بلوچهای ناپدید شده ارائه کرد ولی آنچه که مشهود است دهها هزار نفر توسط نهادهای امنیتی و نظامی ایران و پاکستان، پس از بازداشت یا ربوده شدن ناپدیدسازی قهری شدهاند.
جنایت ناپدیدسازی قهری نقض فاحش حقوق بشر است؛ اقدامی که مطابق قوانین بینالمللی ممنوع است اما همچنان از آن برای خاموش کردن صدای مخالفان و حمله به جامعه مدنی استفاده میشود و مردم، هر ساله قربانی ناپدیدسازی قهری میشوند و پس از بازداشت یا ربوده شدن توسط نیروهای امنیتی ناپدید میشوند و اثری از آنها به جا نمیماند.
مسئولان این ناپدیدسازیها اغلب از تایید وقوع آنها خودداری میکنند یا حتی ممکن است آنها را به عنوان بخشی از فعالیتهای ضد تروریسم توجیه کنند. رژیمهای استبدادی تلاش میکنند با ناپدید کردن مدافعان حقوق بشر، فعالان سیاسی، روزنامهنگاران، و دیگر گروههای آسیبپذیر مانند کودکان و افراد دچار ناتوانی، ترس و وحشت به وجود آورند و سلطه خود را حفظ کنند.
لازمه متوقف کردن چنین جنایاتی توسط حکومتهای استبدادی، اطلاعرسانی خانوادهها و نزدیکان از بازداشت یا ناپدید شدن افراد و عدم سکوت مقابل چنین جنایاتی است. همچنین فعالان حقوق بشری فعالیت ویژهای در خصوص اینگونه موارد داشته باشند و فعالان سیاسی نیز با جدی گرفتن و مطرح کردن این موارد با نهادها و سازمان های بینالمللی آنها را وادار به فشار آوردن بر روی حکومتهایی که مرتکب چنین اعمالی میشوند، کنند.
(فیلم از آرشیو)
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
علام همبستگی و حمایت مرکز زنان تورک آذربایجان (ایران) با مبارزات زنان بلوچ در پاکستان به رهبری دکتر مهرنگ بلوچ
برمش/ روز شنبه ۱۷ آگوست ۲۰۲۴، مرکز زنان تورک آذربایجان (ایران) با انتشار بیانیه ای حمایت خود را از مبارزات زنان بلوچ در پاکستان اعلام کردند.
متن کامل بیانیه به شرح ذیل می باشد:
“این روزها دنیا تحت تاثیر شجاعت و حماسهایست که توسط زنان بلوچ به رهبری خانم “مهرنگ بلوچ” در پاکستان رقم می خورد.
“مهرنگ بلوچ” در سال ۱۹۹۳ در خانواده ای بلوچ در پاکستان چشم به جهان گشود. وی در رشته پزشکی در کالج پزشکی بولان تحصیلات خود را به اتمام رساند.
“عبدالغفار” پدر وی در سال ۲۰۰۹ توسط نیروهای امنیتی رژیم جمهوری اسلامی پاکستان ربوده شد و دو سال بعد جنازه اش در حالی که آثار شکنجه بر روی آن مشهود بود پیدا شد.
همین عامل انگیزهای شد تا مهرنگ بلوچ در نوجوانی و از ۱۶ سالگی بر علیه ناپدیدسازی قهری بلوچها توسط رژیم پاکستان قیام کند و دست به آشکارسازی بزند.
مبارزه با ناپدید سازی قهری مسیری است که سالها خانم کریمه بلوچ علمدار مبارزه در آن بود. کریمه بلوچ، یکی از فعالان بلوچ در پاکستان و از منتقدان دولت و ارتش پاکستان بود.
کریمه اولین فعالیتهایش را از سال ۲۰۰۵ با شرکت در تظاهراتی در شهر تربت در ایالت بلوچستان پاکستان آغاز کرد.
کریمه بلوچ در سال ۲۰۱۵ در پاکستان به اتهام فعالیت تروریستی تحت پیگیرد قرار گرفت. او به تورنتو نقل مکان کرد و با یک فعال دیگر بلوچ به نام «حمل بلوچ» ازدواج کرد.
کریمه به دلیل فعالیت ها و آشکارسازی هایش در سال ۲۰۲۰ توسط سازمان اطلاعات پاکستان در تورنتو کانادا ربوده و ترور شد.
بیبیسی در سال ۲۰۱۶، کریمه بلوچ را به دلیل تلاش و مبارزه به عنوان یکی از “صد زن تاثیرگذار سال” معرفی کرد.
دکتر مهرنگ بلوچ نیز همچون کریمه بلوچ بدون ترس و خستگیناپذیر به مبارزه خود در برابر ناپدیدسازی بلوچ ها توسط رژیم جمهوری اسلامی پاکستان ادامه داد و حتی زمانی که در سال ۲۰۱۷ برادر او توسط نیروهای اطلاعات پاکستان (ISI) ربوده شد، او دست از مبارزه نکشید و به دادخواهی خود ادامه داد.
در آذر ماه ۱۴۰۲، یکی از بزرگترين و مدنی ترین اعتراضات مردمی در بلوچستان پاکستان با رهبری دکتر مهرنگ بلوچ آغاز شد. این تظاهرات پس از آنکه سازمان “مبارزه با تروریسم” رژیم جمهوری اسلامی پاکستان در تاریخ ٣ آذر ماه ۱۴۰۲، چهار شهروند بلوچ بازداشت شده را در بازداشتگاه های این نهاد به قتل رسانده و مدعی شد که این افراد طی یک درگیری کشته شدهاند، از شهر تربت در منطقه مکران بلوچستان آغاز شد.
شهروندان تربت و اطراف آن پس از چندین روز تحصن در میدان شهید فدا بلوچ این شهر و پیوستن هزاران شهروند بلوچ دیگر از سایر شهرها با راهاندازی “لانگ مارچ” (راهپیمایی طولانی) یکی از گسترده ترین اعتراضات مدنی چند سال اخیر را شکل دادند. این اعتراضات علیرغم سرکوب شدید و ضرب و شتم معترضان و بازداشت دکتر مهرنگ بلوچ و دهها فعال و معترض دیگر توسط پلیس اسلام آباد تا مدتها ادامه یافت.
همچنین روز ٣ خرداد ماه ۱۴۰۳، دکتر “مهرنگ بلوچ” فعال حقوق زنان و حقوق بشر در ضیافت شام که از سوی کمیته هلسینکی نروژ و به ریاست دبیر کل نورسک پن و یورگن واتنه فریدنس، رئیس کمیته صلح نوبل برگزار شده بود، دیدار و گفتگو کرد.
در این دیدار مهرنگ بلوچ با الیزابت عید، روزنامه نگار نروژی و همچنین فرزندان “نرگس محمدی” ملاقات و عنوان کرد که زنان بلوچستان و ایران با چالش های مشابهی روبرو هستند و ابراز امیدواری کرد که این دیدارها با همکاری ها گسترده تر شوند. این اعتراضات همچنان ادامه داشت. دکتر مهرنگ بلوچ یکی از رهبران تجمعی بود که توسط سازمان “بلوچ یکجهتی” در تاریخ ۷ مرداد ماه ۱۴۰۳ تشکیل شد. این فراخوان یکی از بزرگترین و طولانی مدتترین تجمعات ملت بلوچ برای اعتراض به نقض فاحش حقوق بشر و سیاست های نژادپرستانه رژيم جمهوری اسلامی پاکستان بود که در شهر گوادر بلوچستان شکل گرفت. دکتر مهرنگ بلوچ، رهبر سازمان کمیته همبستگی بلوچ شامگاه پنجشنبه ۱۸ مرداد ماه از پایان این تحصن در گوادر پس از قبول مطالبات ملت بلوچ توسط حکومت پاکستان خبر داده بود.
پس از پایان تحصن هزاران تن از شهروندان بلوچ در شهر شال، مرکز بلوچستان برای استقبال از دکتر مهرنگ بلوچ که در شهر گوادر موفق شده بود حکومت را مجبور به پذیرفتن مطالباتشان کند، گردهم آمده و سوگند یاد کردند تا برای حق خود مبارزه کنند.
ما در «مرکز زنان تورک آذربایجان (ایران) » همبستگی و حمایت کامل خود را از مبارزات زنان بلوچ پاکستان به رهبری دکتر مهرنگ بلوچ اعلام میکنیم. در دنیایی که زنان همچنان با تبعیض، نابرابری و خشونت مواجه هستند، مبارزات زنان بلوچ نمادی از مقاومت و ایستادگی در برابر ظلم و ستم است.
ما معتقدیم که مبارزات زنان بلوچ پاکستان بخشی از جنبش جهانی زنان برای دستیابی به حقوق انسانی، برابری جنسیتی و آزادیهای اساسی است. این مبارزات، صدای زنان مظلوم و محرومی است که برای حقوق خود و برای آیندهای روشنتر و عادلانهتر برای نسلهای آینده تلاش میکنند.
ما با توجه به تجربهها و مبارزات مشابه خود در راه دستیابی به حقوق و عدالت، به خوبی درک میکنیم که مبارزات زنان بلوچ چقدر حیاتی و ضروری است. ما در کنار خواهران بلوچ خود ایستادهایم و از تلاشهای شجاعانه آنها برای دستیابی به حقوق و کرامت انسانی حمایت میکنیم.
ما باور داریم که همبستگی میان زنان از اقوام و ملیتهای مختلف میتواند به تحقق عدالت و برابری در سراسر جهان کمک کند. به همین دلیل، ما امروز دست در دست زنان بلوچ پاکستان میگذاریم و اعلام میکنیم که مبارزات آنان، مبارزات ماست.
با امید به آیندهای روشنتر و عادلانهتر برای همه زنان جهان
مرکز زنان تورک (ایران )
۱۷ آگوست ۲۰۲۴”
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
