ادامه تظاهرات گسترده ضدحکومتی با رهبری بانُک “مهرنگ بلوچ” بر علیه ناپدیدسازی قهری
برمش/ شامگاه پنجشنبه ٢١ تیر ماه ۱۴۰۳، هزاران شهروند بلوچ به رهبری بانُک “مهرنگ بلوچ” به خیابان آمده و در خصوص ناپدیدسازی قهری “زهیر بلوچ” اعتراض کردند.
بر اساس تصاویری که در شبکه های اجتماعی منتشر شده، نیروهای امنیتی و نظامی پاکستان به زنان و مردان معترض حمله کرده و بسیاری از آنها را مورد ضرب و جرح قرار داده‌اند.
گفتنی است که این تهدیدها، فشارها و ضرب و شتم ها نه تنها باعث ترس بانک مهرنگ و سایر معترضان نشده بلکه عزم آنان را برای ایستادن در برابر این ظلم رژیم پاکستان استوارتر کرده است.
گفتنی است که چندی پیش نیز به رهبری مهرنگ بلوچ تظاهرات بسیار گشترده ای بر علیه ناپدید سازی قهری ملت بلوچ توسط رژیم پاکستان انجام شد که بازتاب بسیار گسترده ای در رسانه های بین المللی داشت.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
نقش زنان بلوچ در مبارزه با کلیشه‌های مردسالاری و جنسی و جنسیتی
برمش/ وینستون چرچیل می‌گوید:
“زنان یک جامعه را محدود کنید، آنها را تو سری‌خور و حقیر کنید، تمسخرشان کنید، کاری کنید تا بزرگترین آرزویشان ازدواج و بزرگترین هنرشان آشپزی و خیاطی باشد، بلایی بر سر آنها بیاورید تا از اجتماع بترسند. تخم تفکری در ذهن پدرانشان بکارید تا ایمان بیاورند دخترانشان را باید در قفس پرورش دهند. کتاب علم و قلم و چکش را از دخترانشان بگیرید و به جای آن ملاقه و سوزن و انجیل به دستانشان بدهید. با جوانانشان کاری کنید که از جنس مخالفشان دور باشند ولی تمام تفکرشان پیش آنها باشد. هر کسی که برای آزادی زنان تلاش کرد را بنده شیطان و دشمن خدا بنامید. من تضمین می‌دهم چنین جامعه‌ای هزار سال هم بگذرد، پیشرفت نخواهد کرد!”
جامعه با تعریف نقش‌های کلیشه‌ای برای زنان بلوچ مانند سوزن‌دوزان هنرمند، مادران نمونه، زنان صبور و سایر کلیدواژه‌های اینچنینی سعی دارد زن بلوچ را به حاشیه براند.
از سویی دیگر جامعه با ترویج افکاری همچون زن ناموس مرد است و مردان بلوچ ناموس‌پرست هستند و زن پاک، شکننده، نرم، ظریف و ضعیف است و نیاز به حمایت مردان دارد، چهارچوبی مسموم را برای مردان بلوچ ایجاد کرده که آنان خواسته یا ناخواسته تحت تأثیر این فضای مسموم قرار می‌گیرند و بر طبل مردسالاری می‌کوبند.
این سبک از اندیشه خواستگاهش حکومتی است که سعی دارد با عقب نگاه داشتن یک ملت بر آنان حکومت کند و مانع پیشرفت آنان شود.
جامعه‌ای که در تلاش است تا با استفاده از عناوینی مانند ناموس، ضعیفه و حتی واژگانی خوش‌رنگ و لعاب مانند لطیف، مانند گل، زنان را به انزوا بکشد و با محدود کردن آنان یک جامعه را محدود و واپس‌گرا کند.
زنان بلوچ اما پس از خیزش ماهو نشان دادند که چهارچوب رایج را شکسته و همچون پروانه از پیله‌ای که حکومت، جامعه و قوانین مردسالار به دورشان کشیده است در حال خروج‌اند.
زنان بلوچ با شجاعت در تلاش هستند تا در برابر تمام نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌ها بایستند و نقطه پایانی بر مردسالاری باشند.
این زنان به خوبی آگاه شده‌اند که تا زمانی که خودشان از حقوقشان آگاه نشوند و برای حقوقشان نجنگند، هیچ‌کس نمی‌تواند به آنان کمک کند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
برمش/ این روزها بحث انتخابات در جغرافیای ایران بسیار گرم است و تصمیم گیری در خصوص رای دادن یا ندادن از مباحث مهم محافل است.
گاهی اتخاذ یک تصمیم نه تنها سرنوشت یک شخص بلکه سرنوشت یک ملت را تعیین می کند. این اتفاق در تاریخ معاصر بلوچستان توسط یک دختر بلوچ رخ داد.
در حالی که در جغرافیای ایران و بسیاری از نقاط دنیا افشای تجاوز برای زنان یک تابو محسوب می شود و بسیاری از زنان از بیان آن خودداری می کنند، دختر بچه بلوچ چابهاری، که توسط سرهنگ کوچک‌زائی مورد تجاوز قرار گرفت، با افشای این جنایت علاوه بر شکستن چهارچوب های رایج، باعث اتحاد ملتی شد که یکصدا خواستار مجازات فرد زانی بودند.
در بسیاری از مواقع، اطرافیان شخصی که مورد تجاوز قرار گرفته، به گونه ای رفتار می کنند که جای قربانی و مجرم عوض می شود، اما این تصمیم شجاعانه ماهو بلوچ حمایت بسیاری از مردم بلوچ را به همراه داشت و آنها در دادخواهی این دختر شجاع، دست به اعتراضات مسالمت آمیز زدند. اعتراضات که با سرکوب بسیار شدید رژیم‌جمهوری اسلامی ایران رو به رو گردید و به کشتار جمعه های خونین زاهدان و خاش انجامید.
اما این کشتار نیز جلودار ملت بلوچ نبود و زن و مرد در جمعه های اعتراضی به رژیم جمهوری اسلامی ایران نه گفتند و یکصدا و در عمل ثابت کردند که از این رژیم گذشته اند و تا رسیدن به آزادی از پای نخواهند نشست.
این شجاعت ستودنی از سوی ماهو بلوچ و حضور زنان در جمعه های اعتراضی که همزمان بود با خیزش «زن، زندگی، آزادی»، چهره جدیدی از ملت بلوچ را به مردم ایران و جهان نشان داد که متفاوت با کلیشه های رایج رژیم جمهوری اسلامی ایران بود.
این تصمیم تاریخی ماهو بلوچ و حمایت مردان و زنان بلوچ از او، برگ جدیدی در تاریخ بلوچستان را رقم زد و همانند بذری بود که روزی از آن درخت آزادی خواهد رویید.
اکنون نیز ملت بلوچ در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، با تصمیمی تاریخی رو به رو هستند.
ملت بلوچ باید انتخاب کند که یا انتخابات را تحریم کند و یا به رژیمی رای بدهد که در جمعه های خونین زاهدان و خاش معترضان بلوچ را به رگبار گلوله بست و آنان را به خاک و خون کشید.
رژیمی که زنان بلوچ را بی اجازه عقیم می کند و مادران باردار را به کام مرگ می فرستد.
رژیمی که ملت بلوچ را اتباع بیگانه می خواند و به آنها شناسنامه نمی دهد.
رژیمی که به جای ایجاد شغل در بلوچستان، به کشتار سوختبران می پردازد و در نتیجه این کشتارها، همسران این سوختبران جان باخته، بالاجبار تبدیل به زنان سرپرست خانوار می شوند، در حالی که هیچ فرصت شغلی و منبع درامدی ندارند.
رژیمی که بلوچ ها را به شهروندان درجه سه و چهار تبدیل کرده و زنان بلوچ نیز از نظر آنان حتی در حد شهروند درجه پایین هم محسوب نمی شوند.
اکنون با ملت بلوچ است که همچون ماهو بلوچ آزاد، شجاع و پرشهامت باشند و یک تصمیم تاریخی بگیرند و این انتخابات نمایشی را تحریم کنند و یا که با قاتلین ملت بلوچ همراه شده و به پای صندوق های رای بروند.
صندوق هایی از آنان به جای منتخب مردم، قاتلی جهت کشتار بیشتر در بلوچستان بیرون خواهد آمد.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
برمش/ بانُک “زهرا زارعی” دوومیدانی کار بلوچ و اهل منوجان که همراه با تیم کرمان در مسابقات دوومیدانی قهرمانی ایران شرکت کرده بود، موفق به کسب رتبه نخست این مسابقات گردید.
گفتنی است این مسابقات در تاریخ ۲۹ و ۳۰ خرداد ماه، به ميزبانی ورزشگاه آفتاب انقلاب اسلامی تهران و با حضور ورزشکارانی از ۳۱ استان برگزار شد و بانُک زارعی در ماده ۴۰۰ متر مقام اول و در ماده ۲۰۰ متر مقام دوم را کسب کند.
لازم به ذکر است بلوچستان دارای پتانسیل بالقوه ای از جوانان نخبه است که به دلیل نبود زیرساخت های مناسب در بلوچستان این پتانسیل بالقوه تبدیل به بالفعل نمی شوند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
برمش/ در حالیکه رژیم جمهوری اسلامی ایران و پاکستان با قدرت رسانه ای که دارند، همواره در تلاش هستند تا از زن بلوچ چهره ای منفعل، به حاشیه رانده شده که تمام روز خود را به سوزن دوزی، بچه داری می گذراند به تصویر بکشد، زنان بلوچ با شکست کلیشه های رایج بر علیه استبداد و ستم حاکم به پا خواسته و چهره جدیدی از زن بلوچ به دنیا نشان دادند.
“فریبا بلوچ”، “مهرنگ بلوچ”، “سمی دین بلوچ” و “بیبو بلوچ” چهار زن تاثیر گذار بلوچ در بلوچستان و جهان هستند که با فعالیت های خود، صدای رسای زنان بلوچ شده و شجاعت زن بلوچ را به رخ دنیا کشیدند.
فریبا بلوچ یک فعال حقوق بشر بلوچ است که در مورد حقوق زنان و بحران حقوق بشر در بلوچستان فعالیت های گسترده ای انجام داده است.
فریبا با اینکه بارها توسط مقامات ایرانی تهدید به مرگ شده و پسر و برادرش در ایران نیز بازداشت شدند، دست از مبارزه نکشیده و این فراز و نشیب ها، تهدیدها و فشارها، مانع ادامه فعالیت های او نشده است.
این بانوی بلوچ جایزه بین‌المللی «زنان شجاع ۲۰۲۴» وزارت خارجه آمریکا را از آنتونی بلینکن وزیر خارجه و جیل بایدن بانوی اول ایالات متحده دریافت کرد.
دکتر مهرنگ بلوچ پزشک، فعال حقوق بشر و بنیانگذار سازمان کمیته بلوچ یکجهتی که برای مفقود شدگان اجباری تاسیس شده در حال فعالیت است. فعالیت وی زمانی که ۱۶ سال داشت پس از آن آغاز شد که پدر وی در سال ۲۰۰۹ توسط ارتش پاکستان ربوده و در سال ۲۰۱۱ پیکر بی جان او در حالی که مورد شکنجه قرار گرفته بود، کشف شد.
اوج فعالیت های وی زمانی بود که به رهبری او کاروانی شامل صدها نفر که دادخواه فرزندان مفقود یا کشته شده خویش بودند، از شهر کویته به اسلام آباد حرکت کرد.
کاروان دکتر مهرنگ بلوچ با استقبال هزاران نفری در هر شهر و منطقه روبرو شد و علیرغم سانسور شدید خبری توسط رژیم پاکستان صدای مردمان بلوچ را با اعتصاب و تحصن دو ماهه در مقابل باشگاه مطبوعاتی اسلام آباد به گوش جهانیان رساند.
سمی دین بلوچ فعال حقوق بشر و دارای مدرک لیسانس علوم رسانه است که پس از مفقود شدن اجباری پدرش دین محمد فعالیت خود را آغاز کرد. اولین راهپیمایی سمی به سال ۲۰۱۴ بر می گردد که وی با کاروان اعتراضی که توسط ماما قدیر برنامه ریزی شده بود از شهر کویته به اسلام آباد با پای پیاده حرکت کرد تا در مورد مفقود شدگان اجباری اعتراض خود را به مقامات پاکستانی برسانند و تحصن کردند تا ناپدید شدگان از جمله پدر وی بازیابی شوند.
سخنرانی های این بانوی بلوچ در راهپیمایی طولانی سازماندهی شده توسط کمیته بلوچ یکجهتی منجر به افشاگری های گسترده ای در خصوص ناپدیدسازی اجباری و قهری، قتل های فراقانونی و نقض حقوق بشر در بلوچستان، گردیذ.
بییبو بلوچ یکی دیگر از زنان تاثیر گذار بلوچ که هم رکاب با دکتر “مهرنگ بلوچ” و “سمی دین بلوچ” برای عدالت و آزادی و حقوق بشر فعالیت های خود را آغاز کرد.
این بانوی بلوچ در راهپیمایی برای ناپدید شدگان اجباری بلوچ توسط ارتش پاکستان از کویته به اسلام آباد حضور داشت که به مدت دو ماه در باشگاه مطبوعاتی اسلام آباد تحصن و تجمع کردند.
زنان بلوچ با کمترین امکانات همواره بر علیه ظلم جنگیده و در تلاش بوده اند تا بر علیه ستم مضاعفی که از سوی جوامع مردسالار و حکومت دینی رژیم های ایران و پاکستان بر آنها روا می شود مقابله کنند و صدای خویش را به گوش جهانیان برسانند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
دریافت جایزه فرنت لاین دیفندرز اتحادیه اروپا در بخش مدافعان حقوق بشر سال ۲۰۲۴ توسط بانُک “سمی دین بلوچ”
برمش/ امروز جمعه ۱۱ خرداد ماه ۱۴۰۳، بانوک “سمی دین بلوچ” جایزه فرنت لاین دیفندرز اتحادیه اروپا در بخش مدافعان حقوق بشر سال ۲۰۲۴ در آسیا و منطقه اقیانوس آرام را دریافت کرد.
بانوک سمی بیش از ۱۰ سال است که در حال مبارزه برای عدالت و برابری در حمایت از حقوق بشر در شرق بلوچستان می‌باشد و در اعتراضات یک سال اخیر در رابطه با ناپدید شدگان قهری توسط رژیم جمهوری اسلامی پاکستان نقش اساسی در کنار بانُک “مهرنگ بلوچ” ایفا کرده است.
این بانوی بلوچ از زمان مفقود شدن اجباری پدر خود توسط ارتش پاکستان، فعالیت خود را آغاز کرد و برای بیداری و آگاهی شهروندان بلوچ در بلوچستان با وجود خطرات بزرگ دست از فعالیت بر نداشت.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
دیدار بانُک “مهرنگ بلوچ” با رئیس کمیته جایزه نوبل در نروژ و برخی دیگر از فعالان حقوق بشر
برمش/ روز پنجشنبه ٣ خرداد ماه ۱۴۰۳، دکتر “مهرنگ بلوچ” فعال حقوق زنان و حقوق بشر در ضیافت شام که از سوی کمیته هلسینکی نروژ و به ریاست دبیر کل نورسک پن و یورگن واتنه فریدنس، رئیس کمیته صلح نوبل برگزار شده بود، دیدار و گفتگو کرد.
در این دیدار بانک “مهرنگ بلوچ” با الیزابت عید، روزنامه نگار نروژی و استاد سابق و همچنین فرزندان “نرگس محمدی” ملاقات و عنوان کرد که زنان بلوچستان و ایران با چالش های مشابهی روبرو هستند و ابراز امیدواری کرد که این دیدارها با همکاری ها گسترده تر شوند.
گفتنی است خانم مهرنگ بلوچ جهت شرکت در یک کنفرانس که با حضور فعالان حقوق بشر ۴۴ کشور برگزار می شود، قرار است در مورد ناپدید شدگان قهری (اجباری)، نقض حقوق بشر و قتل های فراقضایی شهروندان بلوچ سخنرانی کنند.
لازم به ذکر است که چندی پیش پس از قتل چهار شهروند بلوچ توسط نیروهای امنیتی پاکستان در اوایل آذر ماه ۱۴۰۲ در شهر تربت اعتراضاتی با رهبری بانُک مهرنگ بلوچ آغاز شد و با راهپیمایی بصورت پیاده و طی کردن حدود ١۶٠٠ کیلومتر به اسلام آباد ادامه داشت تا اعتراضی به رفتارهای فراقانونی رژیم جمهوری اسلامی پاکستان در برابر بازداشت، ناپدیدسازی قهری و کشتار شهروندان بلوچ باشد و توجه جهانیان را به این ظلم و ستم جلب کند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
بهزیستی: سالانه بیست درصد به تعداد بانوان سرپرست خانوارِ تحت پوشش اضافه می‌شود
برمش/ روز سه‌شنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳، “نرجس خاتون اسعدی خلیلی”، مدیرکل امور خانواده و بانوان بهزیستی ایران با اشاره به اینکه در حال حاضر تعداد ۲۷۸۰۰۰ خانوار زن سرپرست خانوار تحت پوشش سازمان هستند، تصریح کرد: “به طور متوسط سالانه حدود ۲۰ درصد به تعداد بانوان سرپرست خانوار تحت پوشش اضافه می‌گردد.”
گفتنی است تعداد زیادی از زنان در بلوچستان به دلیل اعدام های فراقانونی و یا تیراندازی بی ضابطه نیروهای رژیم جمهوری اسلامی ایران بالاجبار سرپرست خانوار می شوند.
این زنان در حالی ملزم به تامین مخارج می شوند که همسرانشان به دلیل نبود شغل واقعی در استان، مجبور به انجام مشاغل کاذبی همچون سوختبری و فروش مواد مخدر بوده و توسط رژیم جمهوری اسلامی کشته شدند.
زنان سرپرست خانوار در بلوچستان از ضعیف ترین اقشار جامعه از لحاظ تامین منابع اقتصادی هستند که بسیاری از آنان به دلیل سیاست های رژیم جمهوری اسلامی ایران فاقد شناسنامه و مدارک هویتی هستند و تحت پوشش هیچ ارگان یا نهادی نیستند.
این آمار بیانگر درصد بالایی از زنان جامعه ایران و بلوچستان است که به دلیل سیاست های غلط رژیم جمهوری اسلامی ایران گرفتار فقر تحمیلی شدند و در کشوری که بسیار غنی و ثروتمند هستند باید با کمترین درآمد با تورم و گرانی در آن جغرافیا دست و پنجه نرم کنند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
گزارش دیده‌بان حقوق بشر در خصوص تجاوز جنسی، آزار جنسی و شکنجه در استان بلوچستان و سیستان
برمش/ به گزارش دیده‌بان حقوق بشر نیروهای امنیتی ایران همزمان با سرکوب اعتراضات گسترده در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ (پس از خیزش ژینا و اعتراضات زن، زندگی، آزادی)، بازداشت‌شدگان را شکنجه و به آنها تجاوز جنسی می‌کردند.
دیده‌بان حقوق بشر مهار، بستن چشم‌ها و شکنجه معترضان در بازداشت به‌دست نیروهای امنیتی دولتی را مستند کرده است. مقامات امنیتی یک زن بلوچ را که شاهد تجاوز به حداقل دو زن دیگر در بازداشتگاهی در بلوچستان و سیستان در اکتبر ۲۰۲۲ بود، مورد ضرب و شتم و تجاوز جنسی قرار دادند و زنان را با ترومای روحی و جسمی رها کردند.
یک دانشجوی دانشگاه بلوچستان که مانند برخی دیگر از مصاحبه‌شده‌ها خواست نامش را فاش نکند، به دیده‌بان حقوق بشر گفت که در اکتبر ۲۰۲۲، نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی او را به همراه تقریباً ۲۰ زن دیگر دستگیر کردند. نیروها در حین دستگیری تمام زنان را چنان ضرب و شتم کردند که یک زن از هوش رفت. آنها زنان را با چشمان بسته، دست‌بند زدند، سپس آنها را در یک ون سوار کردند و به مکان نامعلومی بردند. این زن مکانی را که به آن منتقل شدند اتاقی کوچک با سقفی کوتاه توصیف کرد. نیروهای امنیتی آنها را به گروه‌های سه نفره در سلول‌های جداگانه تقسیم کردند. نیروهای امنیتی این زنان را بیش از یک ماه در بازداشت نگه داشتند و در آن مدت به زنان شکنجه و خشونت جنسی اعمال کردند، برای نمونه، به اندام تناسلی زنان لگد می‌زدند تا از آنها اعترافات دروغین بگیرند مبنی بر اینکه آنها با گروه‌های سیاسی در ارتباط بوده‌اند. زنی که با او مصاحبه شده بود گفت که نیروهای امنیتی برگه‌هایی را با سربرگ سپاه پاسداران برای نوشتن و امضای اعترافات به او دادند؛ وقتی به بازجو گفتم من به هیچ حزب سیاسی وابسته نیستم و دیگر در تظاهرات شرکت نخواهم کرد، گفت، نه، تو همکاری نمی‌کنی و من باید با تو طور دیگری برخورد کنم. سپس دو نفر را صدا زد و گفت «این فاحشه دوست دارد پاره شود». آنها لباس‌هایم را پاره کردند و وحشیانه به من تجاوز کردند. از هوش رفتم و وقتی آب روی سرم ریختند به هوش آمدم و دیدم تمام بدنم غرق خون است. چشمانش را بستند و به سلول بردند و هم سلولی‌هایش به او گفتند که همین اتفاق برای آنها افتاده است. او گفت که می‌توانست ببیند که آنها نیز به شدت آسیب دیده و ترسیده بودند. آنها در بازداشت به یکدیگر گفتند که اگر زنده بیرون بیایند خود را خواهند کشت. او گفت که در طول حدود ۵۰ روز بازداشتش سه بار مورد تجاوز جنسی قرار گرفت، بیشتر در روزهای اول دستگیری. هیچ دارو یا لوازم بهداشتی به او داده نشد؛ آنها حتی یک دستمال کاغذی به ما ندادند، چه برسد به کمک‌های پزشکی. هر شب فقط یک قرص به ما می‌دادند… نمی‌دانستم چیست، شاید نوعی قرص آرام‌بخش یا خواب‌آور. آنها ما را وادار می‌کردند که قرص را بخوریم و تا زمانی که آن را نمی‌بلعیدیم از سلول خارج نمی‌شدند. او مجبور شد ده‌ها صفحه اعترافات را بدون هیچ سوالی امضا کند. آنها او را به «تخریب اموال عمومی» و «برهم زدن امنیت ملی» متهم کردند. او با اتهامات «اخلال در نظم عمومی»، «توهین به مقدسات» و «تخریب اموال عمومی» روبه‌رو شد. این زن گفت پس از آزادی، کلیه‌ها و رحمش عفونت کرده بود و دو مرتبه تحت عمل جراحی قرار گرفت. یکی دیگر از افراد مصاحبه شده گفت که یکی از بستگان او که یک زن بلوچ بیست و چند ساله است، در اکتبر ۲۰۲۲ در استان بلوچستان و سیستان هنگام شرکت در یک تظاهرات کوچک توسط نیروهای سپاه پاسداران دستگیر و مورد ضرب و شتم قرار گرفت. نیروهای امنیتی پس از چهار روز محل بازداشت این زندانی را به خانواده او اطلاع دادند و او تنها پس از ۹ روز اجازه یافت خودش با آنها تماس بگیرد. او تقریباً یک ماه در بازداشت بود و با اتهامات «توهین به مقدسات» و «همکاری با گروه‌های مخالف» روبه‌رو بود و پس از آن به قید وثیقه آزاد شد. این عضو خانواده گفت که به این زن در بازداشت دو بار تجاوز جنسی کردند و پس از آزادی در وضعیت جسمی و روحی بسیار بدی قرار داشت و اقدام به خودکشی کرد. او به سرعت به بیمارستان منتقل شد و در آنجا تحت درمان قرار گرفت. این زن به بستگان خود گفت که نزدیک به ۲۰ زن ۲۰ تا ۲۶ ساله دیگر با او بازداشت شده بودند و او می‌دانست که دو زن دیگر نیز مورد تجاوز و آزار جنسی قرار گرفته بودند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
حمل و نقل مادران باردار با لودر در نبود امکانات و زیر سایه بی کفایتی مسئولین
برمش/ روز سه‌شنبه ۲۸ فروردین ماه ۱۴۰۳، دو مادر باردار در بنت از توابع شهرستان نیکشهر در نبود ساده ترین امکانات شهروندی، جهت مراجعه به مراکز درمانی و زایمانی، به ناچار مجبور به عرض رودخانه با لودر شدند.
پس از بارش طی چند روز اخیر در بلوچستان و به دلیل نبود ابتدایی ترین زیرساختها مانند درمانگاه، بیمارستان، زایشگاه، جاده مواصلاتی، پل و حتی آمبولانس، بسیاری از بسیاری از زنان باردار بلوچ برای مراجعه به زایشگاه و بیمارستان جهت زایمان یا سایر فوریت های پزشکی دچار مشکلات عدیده شده اند و جان آنها و فرزندانشان، در هنگام عبور از این سیلابها با لودر به خطر می افتد.
عکس از آرشیو
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
