رهایی یک زندانی زن محکوم به اعدام پس از پرداخت دیه و رضایت اولیای دم از زندان ایرانشهر
برمش/ امروز چهارشنبه ۲۲ اسفند ماه ۱۴۰۳، یک زن بلوچ با نام “سودابه ایرندگانی”، ۳۴ ساله، متاهل و دارای ۶ فرزند که در تاریخ ۶ آبان ماه ۱۴۰۱ به اتهام “قتل” توسط نیروهای نظامی بازداشت شده و از سوی دادگاه کیفری به اعدام محکوم شده بود، پس از جمع‌آوری کمک‌های مردمی و پرداخت دیه و رضایت اولیای دم از زندان ایرانشهر آزاد شد.
گفته می شود که خانم ایرندگانی قبل از بازداشت با یک خانم دیگر درگیری لفظی پیدا کرده که فرزند آن خانم توسط شخصی دیگر که کودک بوده، به قتل رسیده و خانم ایرندگانی جهت حفظ جان آن کودک، اتهام قتل را به گردن گرفته بود.
خانواده مقتول نیز پس از بازداشت خانم ایرندگانی، درخواست دو میلیارد تومان دیه کرده بودند که با همکاری و همراهی شهروندان داخل و خارج کشور این مبلغ سرانجام جمع‌آوری و پرداخت شد.
خانم سودابه ایرندگانی از خانواده ای فقیر و کم بضاعت است که توان پرداخت دیه را نداشته و بسیاری از اعضای خانواده و نزدیکان او نیز توسط نیروهای نظامی جمهوری اسلامی ایران کشته، زخمی و یا در بازداشت به سر می‌برند.
گفتنی است که خواهر خانم سودابه نیز با هویت “نازیلا ایرندگانی” ۲۵ ساله که چهار ماهه حامله بود با تیراندازی نیروهای نظامی در سه راهی خاش در روز سه شنبه ۱۶ مرداد ماه ۱۴۰۳ با اصابت چندین مرمی گلوله کشته و همسر خانم نازیلا نیز که همراه وی بود در بازداشت و بیخبری بسر می‌برد و دو تن از فرزندان خردسالش نیز زخمی و دو تن از پسرعموهای وی نیز در اثر این تیراندازی کشته و زخمی شدند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
زن – واژه‌ای که دنیایی از معنا را در خود جای داده است.
برمش/ موجودی با قلبی سرشار از عشق، مهربانی، پاکی، وفاداری، دوستی و اشتیاق، که روزانه زیر بار ظلم، بی‌عدالتی، بی‌توجهی، سوءاستفاده و تبعیض خرد می‌شود.
امروز، من اینجا ایستاده‌ام به‌عنوان یک زن. زنی بلوچ. زنی که از همان لحظه‌ای که چشمانش را به این دنیا می گشاید، به او می آموزند که هیچ حق و حقوقی ندارد. صدایی ندارد. نگاهی ندارد.
باید همیشه آرام صحبت کند تا غریبه‌ای صدایش را نشنود. هنگام گفت‌وگو با مردان، با غریبه‌ها، یا با هر کسی، باید نگاهش را به زمین بدوزد نباید لبخندش را آشکار کند.باید بغضش را فرو بخورد و کلماتش را در گلویش خفه کند.
از کودکی به ما یاد دادند که حقی نداریم. به ما آموختند که حتی برادر کوچک‌ترمان می‌تواند برایمان تصمیم بگیرد، اختیار ما را در دست داشته باشد، به ما امر و نهی کند: کجا برویم و کجا نرویم، چه بخوریم و چه نخوریم، چه بکنیم و چه نکنیم، چه بپوشیم و چه نپوشیم. همین و بس.
هرگاه که لبخند می‌زدیم‌باید احساس گناه می‌کردیم. هر وقت که سرمان را بالا می‌گرفتیم، باید احساس شرم می‌کردیم.حتی موهایم نباید نسیم را حس می‌کردند. باید زیر روسری پنهان می‌شدند، زیرا اگر دیده می‌شدند،باعث جهنمی شدن پدر و برادرمان می گشتند. و ما مایه ننگ و سرافکندگی خانواده بودیم.
اما سال‌هاست که دیگر آنجا نیستیم.از معدود خوش‌شانس‌هایی بودیم که توانستم بگریزیم از مرزها گذشتیم – از فرهنگ، از سنت‌ها، از قوانین قبیله‌ای، از دین، از همه چیز. به کشورهایی رسیدیم که در آن می‌توانیم سخن بگوییم جایی که حقوقی مشخص داریم.
مادر هستیم‌و می‌دانم که فرزندمان به ما تعلق دارد. می‌دانیم‌که صرفاً به‌خاطر زن بودن، در محل کار، در خانه، در خیابان، در جامعه، در برابر قانون، و در نگاه مردان، بی‌ارزش و ناتوان نیستیم و من و ما حقوقی داریم.
هرچند دیگر در آن جامعه زندگی نمی‌کنیم، اما حقیقت را می‌دانیم.
می‌دانیم که آن تفکرات، آن باورها، آن سنت‌ها و قوانین مردسالارانه، آن حکومت و آن دین همچنان پابرجا هستند – با همان شدت، همان قدرت، همان بی‌رحمی.
می‌دانیم که هنوز، هر روز، ده‌ها، صدها، هزاران و میلیون‌ها زن با همان مشکلات اولیه دست‌وپنجه نرم می‌کنند. مشکلاتی که در اینجا، در دنیای امروز، حتی در تاریخ نیز جایی ندارند. زیرا آن‌قدر قرون‌وسطایی و غیرانسانی بودند که جامعه مدرن آنها را از بین برد.
امروز در جهانی زندگی می‌کنیم که ظلم، تبعیض نژادی، تبعیض جنسیتی، بی‌عدالتی و – از همه مهم‌تر – زن‌ستیزی دیگر جایی در آن ندارد.
ما در عصری زندگی می‌کنیم که بشر به بالاترین سطوح آگاهی و پیشرفت رسیده است. عصری که در آن انسان می‌تواند با بهره‌گیری از علم و فناوری به سیارات دیگر سفر کند، به اعماق اقیانوس‌ها دست یابد و مرزهای ناممکن را پشت سر بگذارد.
در دنیایی که زن و مرد برابرند. دنیایی که هیچ تفاوتی میان دختر و پسر، زن و مرد وجود ندارد.
اما بااین‌وجود، هنوز زنان و کودکانی هستند که در جوامعی زندگی می‌کنند که در آن سنت و مذهب، در هم تنیده با قوانین حکومت، با تمام قدرت، آنها را سرکوب می‌کند.
اما چرخ زمان گردید، شعله‌ای روشن شد، و حرکتی جهانی آغاز گشت. حرکتی به نام زن زندگی ازادی
چشم‌ها باز شدند – و همه نگاه‌ها به سوی حقیقتی معطوف شد که مدت‌ها به فراموشی سپرده شده بود: زنان.
زنانی که نیمی از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند اما همچنان نامرئی‌اند. زنانی که هر روز، زیر لوای بهانه‌های مختلف، قربانی خشونت جسمی، آزار روحی و سرکوب روانی می‌شوند. زنانی که از جنس من و تو هستند. زنانی که من هم می‌توانستم یکی از آنها باشم. ما زنان بلوچ خارج از کشور نیاز بر این دیدیم که در کنار هم بایستیم. بخاطر زن بودنمان، هویت و ماهییتمان. بخاطر تمام حقوق احقاق نشده مان. بخاطر پوششمان، بخاطر گویشمان، بخاطر زبان مادری مان که نه می توانیم آن را بخوانیم یا بنویسیم.
ما زنان بلوچ،از یک سرزمین آمده‌ایم. تجربه‌های مشترک، گذشته‌ای مشترک، خاطرات و زخم‌هایی مشترک ما را به هم پیوند داده است. ما یکدیگر را پیدا کردیم، و این نقطه اشتراک ما یک چیز بود: درد زن بودن.
تصمیم گرفتیم که سکوت نکنیم. که تلاش کنیم. که مبارزه کنیم، نه برای خود، که برای آینده‌ای بهتر – برای آن زنانی که هرگز فرصتی که ما داشتیم را نداشتند.
برای آن دخترانی که به‌جای مدرسه رفتن، در کودکی مجبور به ازدواج می‌شوند، مادر می‌شوند. برای آن زنانی که هوش و استعداد رسیدن به بالاترین مدارج علمی را دارند، اما این استعدادها زیر سایه مردسالاری، کودک‌آزاری و زن‌ستیزی دفن می‌شود.
برای زنانی و کودکانی که تحت عناوین مختلف، قربانی خشونت جنسی می‌شوند، کشته می‌شوند، برای زنده ماندن به تن‌فروشی مجبور می‌شوند، فرزند خود را برای یک لقمه نان می‌فروشند – یا در بدترین حالت، کودک نامشروع خود را در پارچه‌ای پیچیده و در کنار سطل زباله رها می‌کنند.
برای آن زنانی که برای تأمین ابتدایی‌ترین نیازهایشان، باید ارزشمندترین گوهر وجودشان را در اختیار مردانی هوس‌ران بگذارند.
برای آن زنانی که مجبورند به چندهمسری تن دهند. زنانی که ارزشمندترین احساس زندگی‌شان – عشقشان – را با چند زن دیگر تقسیم می‌کنند.
برای همه آنها، ما دیگر سکوت نمی‌کنیم. ما فریاد شدیم ، همصدا شدیم و یکصدا شدیم . ما برمش شدیم صدای زنان بلوچستان. ما برمشیم.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
برمش/ جنێن اێوکا دنیائے مُچّیئے نێم نهاِنت، کدرت و پهمئے نێم اِنت و دنیائے بانداتئے نێم اِنت هم. مرۆچی تهتال دئیگئے رۆچ اِنت که هچّ رسم و دۆدے،، هچّ گپّ وهبرے و هچّ دیوالے نباید اِنت جنێنئے راهئے دێما بگیپت. جنێن آزاتی اِنت، واک و توان اِنت. جنێنا هکّ هست که دێم په رژناێن بانداتا وتی راها وت گچێن بکنت. جنێنانی رۆچ مراد بات.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
دکتر مهرنگ بلوچ نامزدی خود برای دریافت جایزه صلح نوبل ۲۰۲۵ را تایید کرد
برمش/ امروز پنجشنبه ۱۶ اسفند ماه ۱۴۰۳، بانُک دکتر “مهرنگ بلوچ” با انتشار یک پست در پلتفرم اجتماعی ایکس خبر از عضویت وی به عنوان یکی از نامزدهای «جایزه صلح نوبل ۲۰۲۵» داد.
گفتنی است این تاییدیه در پی آن صادر شد که برخی از فعالان حقوق بشری و سیاسی بلوچ خبر دادند که دکتر «مهرنگ بلوچ»، فعال حقوق بشر و زنان و مدیر «کمیته همبستگی بلوچ»، به‌عنوان یکی از نامزدهای «جایزه صلح نوبل ۲۰۲۵» معرفی شده است.
دکتر مهرنگ بلوچ در پست صفحه ایکس خود نوشت: “رسانه‌ها در رابطه با این خبر با من تماس گرفته‌اند و می‌توانم تأیید کنم که این خبر درست است. من از این نامزدی عمیقاً مفتخرم، اما این موضوع درباره من نیست. این درباره هزاران بلوچ است که به اجبار ناپدید شده‌اند و خانواده‌هایی که خواهان عدالت هستند. مبارزه برای حقوق بشر در بلوچستان نباید از سوی جامعه جهانی مدنی و ملت‌های متمدن نادیده گرفته شود.”
لازم به ذکر است که فعال برجسته بلوچ که پیش‌تر در فهرست «یکصد زن الهام‌بخش و تأثیرگذار جهان» در سال ۲۰۲۴ از سوی بی‌بی‌سی قرار گرفته بود، به دلیل تلاش‌های مستمر خود در دفاع از حقوق زنان، عدالت اجتماعی و حقوق بشر در بلوچستان، مورد توجه مجامع بین‌المللی قرار گرفته است.
مهرنگ بلوچ سال‌هاست که در راستای ارتقای آگاهی زنان بلوچ نسبت به حقوقشان و مقابله با تبعیض‌های سیستماتیک علیه آنها فعالیت می‌کند. او از بنیانگذاران «کمیته همبستگی بلوچ» است، نهادی که در زمینه حمایت از زندانیان سیاسی، قربانیان سرکوب حکومتی، ناپدیدسازی قهری شهروندان بلوچ و خانواده‌های آسیب‌دیده از تبعیض‌های ساختاری در بلوچستان فعالیت دارد. این کمیته همچنین تلاش می‌کند تا صدای سرکوب‌شدگان بلوچ را در سطح جهانی منعکس کرده و توجه نهادهای حقوق بشری بین‌المللی را به وضعیت بحرانی بلوچستان جلب کند.
نامزدی دکتر مهرنگ بلوچ برای دریافت جایزه صلح نوبل ۲۰۲۵ نشان‌دهنده اهمیت تلاش‌های او در زمینه دفاع از حقوق بشر، عدالت و آزادی در بلوچستان است. انتخاب او به‌عنوان یکی از نامزدهای این جایزه معتبر جهانی، توجه بین‌المللی را به وضعیت بحرانی بلوچستان و مبارزات مردم این منطقه برای حقوق اساسی خود جلب کرده است.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
برمش/ امروز سه‌شنبه ۴ مارس ۲۰۲۵ مصادف با ۱۴ اسفند ماه ۱۴۰۳، مصادف است با روز جهانی Human Papillomavirus یا HPV می باشد.
گفتنی است HPV یا ویروس پاپیلومای انسانی، یک گروه بزرگ از ویروس‌ها است که می‌تواند باعث عفونت در پوست و غشاهای مخاطی بدن، مانند دهان، گلو، دستگاه تناسلی و مقعد شود. این ویروس از طریق تماس مستقیم پوست به پوست منتقل می‌شود، از جمله از طریق روابط جنسی.
بیش از ۲۰۰ نوع مختلف HPV وجود دارد که برخی از آنها بی‌ضرر هستند و در بیشتر موارد به طور خودکار از بدن خارج می‌شوند. اما برخی انواع HPV در بین زنان و مردان می‌توانند باعث مشکلات جدی‌تری شوند، از جمله زگیل‌های تناسلی و برخی انواع سرطان‌ها، مانند سرطان گردن رحم، سرطان مقعد، سرطان دهان و گلو.
واکسن‌هایی برای پیشگیری از برخی انواع خطرناک HPV (که باعث سرطان می‌شوند) وجود دارد و می‌توانند در سنین پایین (مانند سن ۱۱ تا ۱۲ سال) برای پیشگیری از این عفونت‌ها تزریق شوند.
در روز جهانی آگاهی از HPV، باید به مشکلات بهداشتی زنان بلوچ توجه ویژه‌ای کرد. در بسیاری از مناطق بلوچستان، به‌ویژه در مناطق روستایی و دورافتاده، زنان با چالش‌های بزرگی در دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی و درمانی مواجه هستند. این در حالی است که رژیم جمهوری اسلامی ایران هیچ‌گونه رسیدگی و پشتیبانی قابل توجهی از زنان در این مناطق ندارد و شرایط بیمارستان‌ها و مراکز درمانی بسیار نامناسب است.
یکی از دلایل اصلی شیوع بیشتر سرطان‌ها در بلوچستان، به‌ویژه سرطان‌هایی مانند سرطان دهانه رحم، نبود امکانات، عدم دسترسی به اطلاعات و آموزش و هزینه بالای غربالگری و آزمایشی در کنار فقر گسترده مردم است. بسیاری از زنان بلوچ به دلیل نبود بیمارستان و درمانگاه و کمبود امکانات گسترده در اندک فضاهای درمانی و بالا بودن هزینه تست های تکمیلی مانند PCR، قادر به پیشگیری های لازم نیستند.
از سویی دیگر با وجود اینکه تجهیزات برای انجام این آزمایشات در برخی بیمارستان ها وجود دارد، به‌دلیل هزینه‌های بالای کیت‌ها و نداشتن بیمه و پشتیبانی دولت، بیمارستان‌ها نیز تمایلی به انجام این آزمایشات ندارند. در نتیجه، وضعیت بهداشت و درمان در بلوچستان روز به روز بدتر می‌شود و زنان بلوچ به دلیل فقدان دسترسی به مراقبت‌های مناسب، با خطرات جدی مواجه هستند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
گرامیداشت “بلوچ ءِ دود ءُ ربیدگ ءِ روچ”/ روز فرهنگ بلوچ در کشور سوئد
برمش/ امروز یکشنبه دوم مارس ۲۰۲۵ مصادف با ۱۲ اسفند ماه ۱۴۰۳، مراسمی در جهت بزرگداشت روز فرهنگ بلوچ به همت تلویزیون رژن در استکهلم سوئد برگزار شد.
در این مراسم که با حضور مهمانانی مانند بانُک “کارینا جهانی”، استاد “رستم میرلاشاری” و تنی چند از هنرمندان و فعالان بلوچ و اعضای گروه برمش در استکهلم برگزار شد، مدعوین ضمن گرامیداشت این روز، گوشه هایی از فرهنگ غنی ملت بلوچ را به نمایش گذاشته و بر لزوم حفظ فرهنگ و زبان بلوچی تاکید کردند.
در مراسم امروز بانُک “سیما مبارکی” در مورد سوزن دوزی زنان بلوچ صحبت کرد و از دقت و ظرافت این نقش آفرینی زنان بلوچ بر روی تار و پود پارچه که به ثبت جهانی نیز رسیده سخن گفت و استاد “رستم میرلاشاری” با صدای دلنشینش ترانه ای زیبا به زبان بلوچی اجرا کرد.
بانُک “کارینا جهانی” نیز در خصوص حفظ زبان بلوچی و میراث ارزشمندی که به ملت بلوچ رسیده سخت گفت و واجه “آرمان مبارکی” شعری را به زبان بلوچی برای حضار قرائت کرد.
در این مراسم همچنین واجه “گوران سوان” بلوچ شناس سوئدی در مورد فرس و فرهنگ بلوچ برای حضار مطالبی را ارائه کرد.
بانُک “فریبابرهانزهی” نیز به معرفی سازمان برمش و شرح واقعه تاریخی دوم مارس پرداخت.
گروه رقص پرواز نیز به اجرای رقص بلوچی پرداختند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
سلامت زنان و دختران در ماه مارس: شروعی برای آگاهی و تغییر
برمش/ ماه مارس، ماه آگاهی از سلامت زنان و دختران است؛ فرصتی برای روشن‌سازی مسائل مهم و حساس در زمینه سلامت جسمی، روانی و اجتماعی زنان. در این ماه، ما قصد داریم به موضوعاتی پرداخته و تلاش کنیم تا زنان و دختران را در مورد حقوق و سلامتشان آگاه‌تر کنیم.
در این میان، زنان بلوچ در ایران با چالش‌های خاصی روبه‌رو هستند که توجه ویژه‌ای می‌طلبد. شرایط اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی در مناطق بلوچ‌نشین، بسیاری از زنان را در موقعیت‌های دشوار قرار می‌دهد. از دسترسی محدود به خدمات بهداشتی و آموزشی تا مسائلی چون ازدواج‌های زودهنگام و خشونت‌های خانگی که تأثیرات زیادی بر سلامت آنها دارد.
اما در میان تمام این مشکلات، زنان بلوچ همچنان با قدرت، ایستادگی و امید به زندگی ادامه می‌دهند. آنها در بسیاری از زمینه‌ها پیشگام بوده‌اند و با وجود شرایط سخت، به دنبال بهبود وضعیت خود و نسل‌های آینده‌شان هستند.
در پست‌های آینده، ما به موضوعات مختلفی خواهیم پرداخت: از سلامت جسمی زنان، پیشگیری از بیماری‌ها و سرطان‌ها تا آگاهی از حقوق و توانمندسازی زنان در نقاط مختلف دنیا. این ماه فرصتی است برای حمایت از هم‌نوعان خود و گرامیداشت قدرت و تلاش زنان.
با ما همراه باشید تا به شناخت بیشتری از چالش‌ها و نیازهای سلامت زنان و دختران پرداخته و قدمی در جهت تغییر و بهبود وضعیت آنان برداریم..
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
جان باختن یک مادر جوان پس از زایمان به دلیل کمبود امکانات و قصور پزشکی در زاهدان
برمش/ روز چهارشنبه ۱۷ بهمن ماه ۱۴۰۳، یک زن جوان پس از انجام عمل سزارین و به دلیل خونریزی شدید، عدم دریافت درمان مناسب و نبود امکانات تخصصی، جان خود را در بیمارستان امام علی زاهدان از دست داد.
هویت این زن بلوچ جان‌باخته “مینا هوتی” ۲۵ ساله، فرزند عبدالله اهل روستای کنارکمبان از توابع شهرستان نیکشهر عنوان شده است.
گفتنی است مینا پس از هفت سال باردار شده بود و زایمان او دو هفته زودتر از موعد طبیعی انجام شد. پزشکان در بیمارستان نیکشهر، عمل سزارین را انجام دادند که به طور غیرعادی بیش از یک ساعت طول کشید. به گفته پزشکان، سطح هموگلوبین خون او پس از زایمان به عدد ۴ کاهش یافته بود، در حالی که سطح نرمال برای یک مادر باردار بین ۱۲ تا ۱۶ است. اما کادر درمانی بدون انجام آزمایشات ضروری و دریافت مراقبت‌های ویژه، او را مرخص کردند.
چند روز پس از زایمان، وضعیت جسمانی او وخیم شد و خانواده‌اش او را به بیمارستان نیکشهر منتقل کردند، اما این بیمارستان فاقد امکانات و تجهیزات لازم بود. به علت نبود آمبولانس، خانواده شخصاً او را به بیمارستان ایرانشهر و سپس به بیمارستان امام علی زاهدان منتقل کردند. با این حال، در این بیمارستان نیز پزشک متخصص خون و هماتولوژی حضور نداشت و روند درمانی او به درستی انجام نشد.
بر اساس همین گزارش در بیمارستان امام علی زاهدان، علی‌رغم وضعیت وخیم این زن و نیاز او به مراقبت ویژه، او ابتدا در بخش داخلی زنان بستری شد و تنها پس از وخامت شدید و بیهوشی به ICU منتقل شد. پزشکان اعلام کردند که کلیه‌های او از کار افتاده و ریه‌هایش پر از آب شده است. با این حال، بخش ICU این بیمارستان دستگاه دیالیز نداشت و این بیمار مجبور بود هر شب در حالی که به دستگاه ونتیلاتور متصل بود، برای انجام دیالیز، ۵۰۰ متر در فضای آزاد به یک ساختمان دیگر منتقل شود.
این انتقال‌های شبانه در سرمای زاهدان باعث افت شدید اکسیژن خون او شد و در نهایت متخصص بیهوشی اجازه انتقال مجدد را نداد. پس از دو شب در این شرایط، این زن جوان جان خود را از دست داد.
خانواده این زن، با اشاره به قصور پزشکی در مراحل مختلف زایمان و درمان، اعلام کرده‌اند که پیگیری‌های آنها برای دریافت پاسخ از مسئولان بی‌نتیجه مانده است. آنها خواستار ورود نهادهای نظارتی و مسئولان قضایی به این پرونده و پاسخگویی کادر درمانی و مدیران بیمارستان‌های درگیر در این ماجرا هستند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
برمش/ ۲۱ فوریه، روز جهانی زبان مادری، فرصتی است تا به اهمیت زبان‌های بومی، از جمله زبان بلوچی، در توسعه ذهنی و هوشی کودکان بپردازیم. زبان مادری نخستین وسیله‌ای است که کودک از طریق آن با جهان پیرامون خود آشنا می‌شود و پایه‌گذار هویت فرهنگی و اجتماعی اوست.
تحقیقات نشان می‌دهد کودکانی که پیش از تسلط بر زبان مادری به یادگیری زبان دوم می‌پردازند، ممکن است با مشکلاتی مانند تأخیر در تکلم، ضعف در مهارت‌های ارتباطی و حتی اختلالات هویتی مواجه شوند. این امر نشان‌دهنده اهمیت یادگیری و تقویت زبان مادری در سال‌های اولیه زندگی است.
متأسفانه، برخی والدین به‌اشتباه تصور می‌کنند که صحبت نکردن به زبان مادری و تمرکز بر زبان فارسی از ابتدا، مانع از بروز لهجه در کودکان شده و در مدرسه مشکلات کمتری خواهند داشت. این در حالی است که پژوهش‌ها حاکی از آن است که کودکانی که تا سن ۷ سالگی به زبان مادری خود مسلط می‌شوند، دارای مغزی فعال‌تر و هوشی بالاتر هستند.
در کانادا، مطالعات گسترده‌ای در این زمینه انجام شده است. این تحقیقات نشان می‌دهد که آموزش به زبان مادری نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی کودکان کمک می‌کند، بلکه در تقویت هویت فرهنگی و افزایش انگیزه تحصیلی آنان نیز مؤثر است.
بنابراین، ضروری است والدین به اهمیت زبان مادری، مانند زبان بلوچی، در تربیت فرزندان خود توجه ویژه‌ای داشته باشند و با ایجاد فضایی مناسب، به تقویت و گسترش این زبان در محیط خانواده کمک کنند.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
برمش/ سرطان یکی از چالش‌های مهم سلامت عمومی در جهان است، این بیماری به‌خصوص در کشورهای کم‌درآمد و جوامع محروم، شیوع و مرگ‌ومیر بالاتری دارد. در روز جهانی سرطان (۴ فوریه)، ضروری است که به تأثیر فقر سیستماتیک در مناطقی مانند بلوچستان بر افزایش سرطان توجه کنیم زیرا بلوچستان نیز بدلیل برخی سیاست‌های حاکمیت ایران، یکی از جوامع کم درآمد و محروم می‌باشد.
دلایل افزایش افراد مبتلا به سرطان
۱. عدم دسترسی به خدمات بهداشتی و غربالگری: تشخیص زودهنگام سرطان نقش کلیدی در کاهش مرگ‌ومیر دارد. در بلوچستان، به دلیل فقر تحمیل‌شده، بسیاری از زنان به خدمات بهداشتی مناسب از جمله غربالگری سرطان دهانه رحم و پستان دسترسی ندارند. این مسئله منجر به تشخیص دیرهنگام و افزایش مرگ‌ومیر ناشی از سرطان می‌شود.
۲. تغذیه نامناسب و ضعف سیستم ایمنی: فقر اقتصادی باعث کاهش کیفیت تغذیه می‌شود که نقش حیاتی در پیشگیری از سرطان دارد. کمبود مواد مغذی مانند ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها می‌تواند سیستم ایمنی بدن را ضعیف کند و احتمال ابتلا به سرطان را افزایش دهد.
۳. آلودگی محیطی و عوامل سرطان‌زا: بسیاری از مناطق بلوچستان فاقد آب آشامیدنی سالم و امکانات بهداشتی کافی هستند. آلودگی آب، استفاده از سوخت‌های ناسالم مانند چوب و زغال برای پخت‌وپز، و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سرطان‌زا، احتمال بروز انواع سرطان را افزایش می‌دهد.
۴. عدم آگاهی و آموزش عمومی: در مقاله‌ی Wiley اشاره شده که آگاهی عمومی نقش مهمی در پیشگیری و کاهش نرخ سرطان دارد. اما در مناطقی مانند بلوچستان، به دلیل فقر آموزشی، بسیاری از زنان از علائم سرطان و روش‌های پیشگیری آگاهی ندارند و این مسئله باعث افزایش موارد سرطان در مراحل پیشرفته می‌شود.
#برمش_صدای_زنان_بلوچستان
Bramsh-Balochistan woman’s voice
تلاش برای دستیابی به برابری جنسیتی و رفع هر گونه تبعیض و پیشبرد فعالیتها بر بنیاد حقوق بشر سازمان ملل میتوانید از طریق لینک های زیر با بِرَمْش همراه باشید:
